Ciddi mesele… Birkaç işi bir arada yürüttüğünüzü varsayın. Tek tek ele aldığınızda bir kısmı vasat, bir kısmı olağanüstü görünen işler. Hepsini birarada düşündüğünüzde ise elde ettiğiniz toplam maddi ve manevi değer -daha da artması motivasyonu ile birlikte-  memnuniyet verici. Tüm bu işlerin paralel olduğu düzlemler ve kesiştiği noktalar da varsa… Biri diğerini, tamamı sizin gelişiminizi destekliyorsa…  Bunlar da durumun ultra cazip yanları… Herşey memnun mutlu, plânlı programlı giderken beklenmedik bir fırsat çıkıyor meselâ birden. İş yaptığınız  şirketlerden biri diyor ki: Gel sen tüm mesaini bize ayır; karşılığında da hani olur ya ne istiyorsan herşey… Ne olacak şimdi? Kabul mü, red mi?

Çok sayıda iş yapmak beni sürekli çok yönlü gelişim halinde tutuyor; daha geniş bir yelpazede üretken olmamı sağlıyor. Zamanımı kendim yönetiyorum. Ofis ve hatta mekân bağımsız veya yeterince ofis şeklinde yaşıyorum. Tatil programlarımı daha rahat düşünebiliyorum. Sosyal hayat tam olarak olmasa da kontrol altında. Varsa çocuklarla geçirilen daha makul saatler… Kazanç daha zamana yayılmış olarak geliyor; toplamdaki miktar tüm artılarını da hesaba katınca çok iyi.

Tek bir iş yapmak, tek konuda o konunun en iyisi olmaya çalışmak, alanındaki gelişmeleri her koldan takip etmek, transfer teklifleri almak, büyük gruplarla büyük projeler yürütmek, yönetmek; her tür sosyal imkânın eşlik ettiği düzenli ve yüksek bir gelire sahip olmak… Hepsi çok cazip…  Kendime ve hayatımdakilere kalan zaman sınırlı, hergün aynı ofis ve aynı iş arkadaşları, aynı çalarsaat, aynı yollar… Zaman zaman daha bitkin hissettiren bir yorgunluk; hafta sonlarına sıkıştırılmış aktiviteler…. Tüm bunların yanı sıra tırmanılan bir kariyer merdiveni…

Karar…?